Praca w małej stołówce oznacza, że czasami trzeba być kreatywnym, jeśli chodzi o opiekę nad dziećmi. Moja opiekunka odwołała w ostatniej chwili, więc zabrałam mojego czteroletniego syna, Micaha, ze sobą do pracy. Było Halloween, a on był zachwycony, że może założyć swój mały kostium strażaka—czerwony hełm, płaszcz i wszystko. Ustawiłam go w tylnej loży z kredkami i grzanym serem, przypominając mu, żeby pozostał w jednym miejscu, podczas gdy ja zajmowałam się szczytem pracy.
W pewnym momencie, między uzupełnianiem kawy a przyjmowaniem zamówień, rzuciłam okiem i—zniknął.
Panicznie się przestraszyłam. Zawołałam jego imię, pobiegłam do zaplecza, a potem sprawdziłam pod stołami. Nic. Moje serce biło mocno, gdy pobiegłam w stronę kuchni—może tam wszedł.
I wtedy go zobaczyłam.
Micah był w ramionach prawdziwego strażaka, dużego mężczyzny o szerokich ramionach, wciąż w mundurze. Ale ten mężczyzna nie tylko go trzymał—płakał. Ciche łzy spływały mu po twarzy, gdy przyciskał mojego syna do swojej piersi.
Cała kuchnia zamarła w ciszy. Kucharz, zmywacz, nawet kilku klientów, którzy zaglądali zza lady—wszyscy patrzyli.
Pobiegłam do przodu, ale zanim zdążyłam coś powiedzieć, Micah spojrzał na mężczyznę i powiedział wyraźnie: «W porządku. Uratowałeś ich. Mój tata mówi, że jesteś bohaterem.»
Strażak wciągnął drżący oddech. Jego uchwyt na Micahu mocno się napiął na chwilę, zanim delikatnie go odłożył.
Byłam bez słów. Mój mąż—tata Micaha—również był strażakiem. Zginął w pożarze w zeszłym roku. Nigdy nie mówiłam Micahowi za dużo o szczegółach, tylko że jego tata był odważny. Nie miałam pojęcia, jak on złożył ten moment.
Strażak otarł twarz i uklęknął na wysokości Micaha. Jego głos załamał się, gdy zapytał: «Kto jest twoim tatą, chłopcze?»
A kiedy Micah odpowiedział, twarz mężczyzny całkowicie się załamała.
«Był moim najlepszym przyjacielem,» wyszeptał strażak, jego głos ledwie słyszalny. «Szkoliliśmy się razem. On… on raz uratował mi życie.»
